|
![]() |
Hakkında Bilgi |
Gün'ce Gün geldi; cümleler inşa ettim... İskeleti düş, duvarı hayâl Çatısı rüya, gövdesi Anka, Bir cümle ki ; Kaf dağının ardında.. Okunmamış, dinlenmemiş. Neylersin Dinlenesi değilmiş Gün oldu; kendi kurduğum cümlelere oturup kendim ağladım.. Gün oldu, yapayalnızdım.. Gün oldu, Kendimi en çok aya yakın hissettim Ve yıldızlara sonra.. Gün geldi ; Aşık oldum aya Ve sonra yıldızlara.. Gün oldu; kendime acıdım Bu acıma fikriyle içimi acıttım Gün oldu, gülemedim, Denedim; bir türü beceremedim Unutmuşum onu meğer, ah yazık Gecikmiş rüyaların aralarında Gün oldu ; derin devletler kurdum içimde.. Ne okyanuslar coşturdum kalbimde Saydamdı, gözükmüyordu bakınca dışarıdan Gün oldu, ben bile göremez oldum ışıklarını İçimde büyüttüğüm şehirlerimin Gün oldu, Kendi kurduğum devletlerle savaştım Kaybeden de ben oldum, kazanan da ben Kah zafer sarhoşuydum, Kah şehit düşmüştüm İçinde ülkelerimin.. ‘ Söylenme ‘ dedim kendime.. Karışma ! Ölen de benim, öldüren de ben İstersem uyanırım ülkelerimden Gün oldu; Bir yaprağın düştüğü gibi dalından Kuruyakaldım.. Bu idi beklenen Sonbahardı mevsimlerden Bir ben biliyordum Bazı ağaçların yaprak dökmediğini Sonbaharlarda. Gün olur; Gidesim gelir, gidemem Giymişimdir gömleğini dünyanın Öyle bir gömlek ki ; yenleri Kördüğümle bağlıdır, açılmaz Gün olur ruhum firar etmek ister kendimden Bir rüyalık mesafeye kaçamaz İçimdeki cümlelerin isyanını Dikta ile bastırırm, gün olur. Gün olur, Ağartırım hecelerin saçını, Gün olur ; Kalbime sultan eylerim Gün olur ; Cümlelerimi alır, giderim Selam etmeden Haber vermeden Eyvallah demeden Artık gün olmaz.. Çünkü Gün bitmiştir çoktan.. |
Kaynak |
Bu Medyanın Diğer Türleri | |||||
|