HAZRET-Ä° MUHAMMED
Sevinç sevinç berrak,
Ve yıldız yıldız parlak,
Bir dağ pınarı,
Üstünde beyaz bulutların,
Ve kuytusunda bir yeşil yamacın,
Aziz ruhlar sallamış beşiğini!
Vedâ edip çocuk tâzeliğiyle bulutlara,
Raks eder gibi iner mermer kayalara,
Haykırır sevincini semâlara.
Dağ geçitlerinde,
önüne katar renk renk çakılları,
Ve bağrına basar kardeş pınarları.
Çiçeklenir ayak bastığı yerler,
Ve nefesiyle yeşerir çimenler,
Yoldaşı olur şimdi ırmaklar,
Ovaları doldurur gümüş ışıklar.
Bir ses yükselir pınarlardan :
«Kardeş; ayırma bizi koynundan
Kollarını açmış bekliyor Yaratan
Yoksa bizi çölün kumları yutacak.
Güneş, kanımızı kurutacak,
KardeÅŸ.
Dağın ırmaklarını,
Ovanın ırmaklarını,
Hepimizi alıp koynuna,
Eriştir bizi Yüce Tanrına!»
«Peki» der, Dağ pınarı,
Kendinde toplar bütün pınarları,
Ve haşmetle kabarır göğsü ve kolları,
Ülkeler açılır uğradığı yerlerde,
Yeni ÅŸehirler doÄŸar enginlerde,
Kulelerin alev zirvelerini,
Ve haşmetli mermer saraylarını,
Bırakıp arkasında,
Yürür mukadder yolunu.
Dalgalanır başının üstünde binlerce bayrak,
Evlâtlarını, Tanrısına ulaştırarak
Karışır İlâhi ummana coşarak.
Johann Wolfgang von Goethe (1749 — 1832)
